FREE

در سوره الرحمن خداوند نعمت‏های گوناگون خود را اعم از مادی و معنوی یکایک گوشزد بندگان نموده و بعد جن و انس را مخاطب قرار داده و می‏گوید کدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را تکذیب می‏کنید این استفهام استفهام تقریری است که در مقام اقرار گرفتنمی‏آورند لذا در روایتی آمده است بعد از این جمله بگوئیم پروردگارا ما هیچ یک از نعمت‏های تو را تکذیب نمی‏کنیم لا بشی‏ء من الائک رب اکذب
کمی دقت در نعمت هائی که خداوند در این سوره گوشزد می‏کند با جزئیات و ریزه‏کاریها و اسراری که در هر یک از این نعمت نهفته است کافی است که حس شکرگزاری را در انسان برانگیزد و او را به دنبال عرفان و شناخت مبدأ این نعمت‏ها بفرستد به همین دلیلخداوند از بندگانش بعد از ذکر این نعمت‏ها نسبت به یک یک آنها اقرار می‏گیرد این تکرار نه تنها منافاتی با فصاحت و بلاغت ندارد بلکه خود یکی از فنون فصاحت است.
این درست به آن می‏ماند که پدری فرزند فراموش کارش را مخاطب ساخته می‏گوید آیا فراموش کردی کودکی خرد و ناتوان بودی چه خون جگرها برای پرورش تو خوردم. آیا فراموش کردی هنگامی که به مرحله جوانی رسیدی و نیاز به همسر داشتی پاکترین همسررا برایت انتخاب کردم.
آیا فراموش کردی نیاز به خانه و وسائل زندگی داشتی برایت فراهم کردم. پس این سرکشی و بی‏مهری از چیست.
خداوند منان نیز نعمت‏های گوناگونش را به این بشر فراموش‏کار یادآور می‏شود و به دنبال هر بخش از این نعمت‏ها از او سؤال می‏کند «کدامیک از اینها را تو انکار می‏کنی؟!» پس این نافرمانی و طغیان از چیست در حالی که اطاعت من نیز رمز تکامل و پیشرفت خودشما است و از آن چیزی عاید پروردگارتان نمی‏شود. (تفسیر نمونه، ج 23، ص 113 ـ 115)