چهارشنبه, ۱۶ مرداد ۱۳۹۲،
حافظ
طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل
بیفتد آن که در این راه با شتاب رود
| ٨ | تعداد ابیات این شعر: | حافظ | شاعر: |
ور آشتی طلبم با سر عتاب رود
چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود
زند به گوشه ابرو و در نقاب رود
چو ماه نو ره بیچارگان نظاره
وگر به روز شکایت کنم به خواب رود
شب شراب خرابم کند به بیداری
بیفتد آن که در این راه با شتاب رود
طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل
کسی ز سایه این در به آفتاب رود
گدایی در جانان به سلطنت مفروش
بیاض کم نشود گر صد انتخاب رود
سواد نامه موی سیاه چون طی شد
کلاه داریش اندر سر شراب رود
حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر
خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار / به نزد یار چو ما پـست و بی بها نشود
به حق رخت غلامی خدا کند که کسی / چو ما ز ســفره ارباب خود جدا نشود
جــواب ناله ی ما را نمی دهد دلبر / خدا کند که کــسی تحبس الــــــدعا نشود
به خانه ی دل ما پا نـــــمی نهد دلــــبر / خدا کند که دلی خــــانه ی جفا نشود
شنیده ام که از این عبد یار خـــسته شده / خدا کند که به اخراج ما رضا نشود
مریض عــــــشقم مارا طبیب لازم نیست / خـــــدا کند که مریضیِ ما دوا نشود
ز روزگار غریبم گشتــــــه است معلوم / شفای ما به قــــــیامت بجز رضا نشود